UTANDIM

 

Öylesine bir eylül sabahı, iyi bir bahar için rahmet,huzur, uzun yaşamaya sağlık vb. şeyler dilerken….Bir resim gördüm,sen de gördün, mavinin kuşların resmine bakıp gereksiz duygusala bağlayan o insanlar da gördü.

Bu kez anlatasım gelmedi, senin gibi, herkes gibi utandım..! Babasını özleyip anne diye ağlayan çocukların çaresizliğinde bağırmak geldi ama ne ben ne de insanlığı özleyen toplum buna hazır değildi. Bir şey eksikti, yeryüzünün de bundan haberi vardı ama mesai saatleri içinde savaşta ki çocukları anlatmak yasaktı, ya da hala bizim toplum buna hazır değildi.

Çocuklara her şey yakışırdı, gülmek,mesela baba demek, annesini özlemek ama onca insan varken ölmek yakışmadı, ben utandım.! Senin gibi, herkes gibi… Hiç gök yüzüne bakmayan insanlığa, maviyi anlatmak, çocukların öldüğü dünya da klimalı odalarda barıştan bahsetmekte ahmaklıktı.

Benim bu kez içimden yazmak gelmedi, utandım..!