ALIŞILMIŞ ÖZGÜRLÜK

Asla yalnız yürümeyeceksin ,ingilizce bir şarkıda kalmış anlamsız gelen bir kaç mısradan ibaret,güzel söylediğini sandığın bir şarkıyı içinden söylemek ve bunu insanların beğenmesini düşünmek kadar anlamsız artık yalnızlık.

Yalnızken;Hep sonbahar akşamları hüznü anlatır ve kullanılmış ikinci el yaşanmışlıklar hüznün boş içki şişelerindeki adı olur..Aynada tanınmayan yüzler bırakır kirlenmedikce yaşanmayan hayat ve guzel bir kıza söyleyecek sözler gelmez akla sırf bu yüzden kelimeler çirkin kalır,eskilerden kalan sararmış bir sayfa üzerinde.Sessizce duran eski bir heykel gibi tanıdık yüzler durur, söylenmemiş merhabalar dilinde,hepsi kendinden emin…Gidilmeyen bir yolda tam herşeyi söyleyecekken cümlenin sonu gelir,yeminler yaşlanır ve geriye pas tutmuş hayaller kalır.
Beraber inanıp yalnız yanılmak,çemberi kırılamayan kelimeleri dil ucundayken söylemekten daha zor gelir ve karanlıktan korkarken,tüm tuzakların aydınlıkta olduğu bu kentten çıkıp gidilir birgün,belki ozaman ;

Yalnızlığın adı olur ;alışılmış özgürlük…

HASTANE GÜNLÜKLERİ

Mutsuzken etrafta gulunecek birseyler bulan insanlar görüyorum,sanki ben yine dert arıyorumda birinin iki kelime etmesini bekliyorum..Bir çok eski roman anlatıyor belki içinde bulunduğum durumu ama hiç birisinde kahraman’a bu kadar benzetemiyorum kendimi ,belki bu defa yaşadığımdan..

Bir çok çaresiz göz görüyorum,daha önce hiç bu kadar umut arayanını görmediğimi farkediyor doğru bildiğim yolu düşünüyorum,belkide yanlış çizgiler bölüyor yada sırf kuralına uymayıp işaretlere bakmadığımdan yanlış gidiyorum..Hiç bişey sırtını dayayacak bir duvardan daha yakın olmuyor niye nereye baktığını bilmeden kendi içimde kayıp gidiyor,konuşmaya üşeniyorum,gözüm haykırarak ağlayan çocuğa takılıyor onun yerinde olamayı kıskanıyorum..Belki ilk kez dördüncü kattan denize bakan bir köylü kadının yüzündeki hüzüne takılıyor gözlerim,kocasının elinden tutuşuna imreniyor yalancı yaşadıklarımdan utanıyorum…

Elveda demeye dilim dönmüyor,bu kez hırçınlık sırası bende diye karadenize doğru dünyaya küfrediyorum,sessizce ve bana ait ne varsa orda bırakıp dönüyorum..

Hastane günlüklerinden…