8.24.2015

AH MÜZEYYEN


Hiç olmadık yerlerde hüzünlenmek iki’ye katlar bazı şeyleri, bir gün mutfakta ağlarken gördüm onu.

Kokmuş, küflenmiş şeyler çöpe atılır derdi , o gün hatıraların da bir son kullanma tarihi var öyle değil mi dedim ‘hayır’ diyemedi ‘Boşver’ dedi..Çok kabiliyetliydi, mutsuzluk için onca nedeni yan yana getirmişti, oysa eskiden boyunundaki kolyenin, saatine uyumsuzluğu gibi çok naif sorunları vardı.Şimdi mutluluğun on parmak birleşmesinde ve eşitliğin en çok sevgide olduğuna inanmak gibi derin,hüzünlü düşüncelere kapılmıştı.

Açık akşam havası bazı hadiselere iyi gelir, öyle bir akşamdı ama sorgulamaktan aklı yalama olmuş, cevaplayamadığı sorulardan, o şarkının ilk ihtimali olamamaktan bahsetmeye başladı , dayanamadım bazılarının kalbi beyninden atar dedım ‘hayır’ diyemedi  ‘haklısın da ‘ demedi..Sustu…

Müzeyyen’i iyi tanırdım, eskiden elleri çorba kokardı..