Yaratılmış en büyük yeteneksizleriz,
Asla sahnelenmeyecek bir oyunu oynuyoruz,bir kural var mutlu yaşamak onu bile beceremiyoruz..Yan yana geldikçe uzaklaşıyor,birlikte oldukça yalnız kalıyoruz sırf birine söyletmek olsun diye sevgi kelimesini duymak istiyoruz..
Yazmadığımız hikayelerde herhangi biri olmayı düşlüyoruz,bir adı bile olmuyor ne yaptığımızın..Nasıl konuşmasını gerektiği için öğreniyoruz ama susmayı öğrenmeye yetecek kadar cesareti kendimizde bulamıyoruz..Keşke ben ne olsam’a hala karar veremeyip üzerimize giyindiğimiz kimliğin bile çelişkisini yaşıyoruz ve kendi düşüncelerimizle ruhumuzu boğarken,gülümsemek için bir başkasının tepkisini neden sayıyoruz..Küçülecek cesareti göze alıyor,habersiz deli olup küçümsüyoruz ve her defasında yok olmaya mahkum aynı şeyi yaşıyoruz..
Hikayeler yazıyoruz asla hikayeler kadar güzel olmayan yaşadığımız günler üzerine ve ne kadar anlatsak da en iyi biz biliyoruz;
Yaratılmış en büyük yeteneksizler olduğumuzu…
