11.27.2010

BIRAK DAĞINIK KALSIN


Bu kez farklı olsun,bırak bu kez de olması gerektiği gibi olmasın..

Bazı şeyler değişmez bazen o kadar çok şey aynıdır ki konuşurken sözcükler kısılıverir,ne diyeceğini bilmediğin anlarda cümleleri bağlayamazsın… Sözlerin bittiği yerlerde kalmadan devam edersin, oluruna bırakırken.Konuşman gereken o kadar çok şey varken,inatla sabredip devam edersin..Halsiz, hissiz olursun, insafını kapattığın kapılar ardında bıraktığında boş yere kızarsın, farkındasındır kendinin, fazlasını isterken…

Boş ver alışılmış olmasın der en sevdiğin oyunu oynamak istemezsin, bilmediğin oyunları öğrenirsin, tıpkı korkarak olmazı denerken zor olsa da kazanmayı öğrendiğin gibi… Aynı başlar aynı biter bazen inandığın o masallar ama hiç dinlemekten usanmazsın,kendine yalanlar söyler,yaşadıklarına uzak olursun.Bu kez öyle olmasın, inandığın gibi değil istediğin gibi olsun…Bu kez farklı olsun ;

Bırak dağınık kalsın...

11.23.2010

İÇİMİZDEKİ YOLCULUK


Kendi yolculuğumuzun resmini çizeriz gerçek renkleri kullanırken…Her şeyi dışarıda ararken kendi içimizdeki benin farkından habersiz hayatı bu kadar zannederek,yaşarız..

Ne için dünyada olduğumuzu bilmeden sınırlar çizeriz sonsuzluk içinde olduğumuzu bilmeksizin okullar okur,çalışır,gezer,arkadaşlıklar kurarız korkularımız bizi yönetirken..Kendimizi sorgularız hafiften kaçar geriliriz ama hep önümüze bakarız merak ve keyifle izleriz..Kendimizi hiç tanımadığımız gerçekleri görürken yaşadıklarımızı neden yaşadığımızı anlarız…
Giderken unutmayı,dönerken bulmayı olduğundan fazlasını istesek de bütün meraklarımız kendimiz üzerinedir…Ne varsa hayata dair bir yerlerde ararız,her şeyi kendi içimizde bulduğumuzda gidilen yol mu,yoksa zamanda yolculuklara verdiğimiz anlam mı yanlış,anlayamayız yada anlamak istemeyiz…

Bazen mutlu olmak için yollar çizer yolculuklar yaparız,yolun sonunu görmeden başladığımız yeri unuturuz…Hayatın üzerine koyarak yaşamayı,kat ederek gitmeyi yeğlesek de her son bir başlangıç olur bizde...

Düşünerek bitmeyen o yollar ve yolculuğun ta kendisi;içimizdeki ben…

11.15.2010

FARKLI PENCERELERDEN BAKMAK


Hayata farklı pencerelerden baktığımda yaşadığım hayatın bir çok andan oluştuğunu gördüğümdü beni inandığım masallardan vazgeçiren..Yaşarken uzun olduğunu bildiğim hayatın aslında küçük anlardan oluştuğunu ve bu anlara farklı pencerelerden baktığımda farklı anlamlar verdiğimi gördüm...

Her defasında farklı bir sahne farklı bir roldeymişim ve aynı kişiler,aynı nesneler farklı dekorlardaki anlık senaryolarımda sahneyi tamamlamışlar..Ne olacağıma hep ben karar vermişim ama her nedense hep kendim olmuşum…

Seçimler yapmışım her seçimin bir kaybediş ve her tercihin bir vazgeçiş olduğunu bilmekten habersiz..Ama neyin değerli olduğunun kararını yine ben vermişim ve bu yüzden kaybetmemişim...

Yaşamaya değer anları paylaşacağımız sahnelerde kimlerle hangi anı yaşayacağımıza karar verirken,öyle seçimler yapmalıyız ki bütün pencerelerdeki görüntüsü aynı olsun hayattın…

Hayata hiç farklı pencerelerden baktınız mı?