HER ZAMANKİ GİBİ

Her zamanki gibi yaşayacaksın sen, zaten yalnız yaşamayı öğreneli de çok olmadı mı. Kitap okumayı severdin, yazı yazmayı ya da sokaklarda avare gezmeyi unuttun mu.

 

Hadi hepsi seni bekliyor yapacak çok işin var, boş ver sana kimse mutluluk vermedi ki sen zaten mutluydun. En sevdiğin şarkı yine aynı,rakının yanında balıkta.Yüzündeki gülümsemeyi isteseler de alamadılar, bazen kabullenmek gerekir yenilgiyi. Hadi asma suratını o kadarda kötü değil, hem sen lüksü de sevmezdin, ustanın da dediği gibi ;

Cebinde yoktu, yüreğinden verdin!

SAVAŞIN ÇOÇUKLARI

Eski harabeler arasında olup biteni anlamaya çalışan yorgun bedenleri, mavi gökyüzü kadar uzak düşleri, hiç olmayacak umutlarına uzanır. Saklambaçları silahtan korunmak, uçurtmaları beyaz bayrak ve hayata bakış açısından bildikleri, kırık bir pencere arkasıdır yitip giden minik yüreklerin.

Bir açıklaması vardır belki; çocuk tadında geçiremedikleri zamanların, hiçbir resim dersinde çizemedikleri güneşli günlerin ve yankısı barış kokan çığlıklarının. Acılardan arta kalan, tozlu yanaklarında, hep aynı gülümsemeyle veda ederler, anlamakta güçlük çektikleri, yalan dünyaya.
 

Savaşın çocukları onlar, bizim çocuklarımız; hepsi aynı dünyayı paylaşır, bir avuç toprağı paylaşamayanlara inat..