Kendi hayatımızın üçüncü kişileriyiz,
yaşadığımız her şey birilerinin yargısına tutsak… Aksini iddia etmek zor, hani
biri çıkıp dese ki benim hayatım, benim düşüncelerim, hiç beklemez büyük bir
saygı ile şapka çıkartırız…
Oysa, kendi düşüncelerimizle, biz olarak
yaşadığımız sürece var olacağız, geceleri ışıklar söndüğünde kitaplardan çıkan
o ışık aydınlatacak bizi, okudum, düşündüm, söyledim ve yaşadım, diyebilecek
kadar cesur olduğumuzda daha çok var olacağız, biz olacağız ve mutlaka bir gün bir
başkasının yargıları şapka çıkartacak bizim önümüzde... Kaç gece daha uyuruz,
hangi güne uyanırız bilinmez ama geriye kalan her gün karalayacağımız müsvedde
hikayelerin baş aktörü olmalıyız, olmalıyız ki, benim hayatımdı ben yaşadım
diyebilelim.
İlk ve son, bu senin hayatın..
