BENİ BÖYLE HATIRLA

Gülüşüm hep deniz kenarı olsun sana, kahkahaların sustuğu yerde bekle beni.Söyleyecek temiz kelimeler gelmezse aklına,anlattığım hikayeleri hatırla.Onurlu kalsın kelimeler,eksiltmesin bir başkası sende beni..Dağınık yalnızlıklarda bensizliğin sevabını yaşa,aklımdaki seni rahatsız etme yeter..

Hatırlamıyorum bile sende bıraktığım son hüzünlerimi,ben diye anlattıklarımı çıplak kalabalıklara bıraktım,ağlatmasınlar seni güldüremezler zaten,benim gibi.Kimsesiz gönderdim dudaklarımı,öpme!Kutla bu gece yalnızlığını,öksüz savaş çocukları gibi lanet et yaşadığına,beni hatırla..Toplasan bir kişi etmezdik üzülme,sende sıradan insanlar gibi hüzünleri sevip renksiz hayaller kurma,yarınlara gülümse..Bir bildiğin varsa,anladığım yerde bekleyeceğim seni,

Sen yine de tesadüfleri sev, beni böyle hatırla…

YAŞIYORUM

Çizgilerin ve denklemlerin arasında, resimli kitaplara benziyor hayat,imreniyorum...

Kullanılmış takvimler biriktiriyor,sözlüklerde karşılığı olmayan kelimeleri yaşıyorum.. Anlık gülümsemelerin verdiği mutlulukla,renklerim değişiyor; gülüyor,soluyorum..Anılar besliyorum,eskidikçe bir başka oluyor hatıralar,kimse bilmiyor vicdan sorgularımı,susarak yaşıyorum.

İstanbul yine aynı uğultulu,maviyi seyrediyor hayal ediyorum uzakları gidiyor,geliyorum..Uykusuz hüzünlerdeyim,hiç gelmiyor işime gidemediğim yollara sözler söylemek, çalamadığım kapılarda mendil kirletiyorum..Haberleri erken veriyor hayat,en büyük zaferin içinde kaybeden serüvenleri anlatıyor yani benden bahsediyor,bizi anlatıyor.

Şimdi renkli kitaplara,siyah beyaz yazılar yazıyorum ve ben yine aynı;

Öylesine yaşıyorum..