Neredeydi gözlüklerim, bu koltuk arkaya nasıl
gidiyordu, tamam. Ayağımı şöyle koysam… Bu yolu seviyorum, iki araba yan yana
zor ama iki yanı orman başka bir huzur veriyor, gittiğin yeri unutturuyor, akıl
da alıp başını gidiyor kafa boş, düşünceler avare, akustik bir rüzgar sesi
vokalde, böyle iyi.
Sahi sen anlatıyordun… Eee, hikayeye bak, olum
bana bak bunu yazsak fena tutar, filmi bile olur ne hikaye ama. Yok ne dalgası,
dur şimdi şeyi kaçırdım, sen tamam dedin sonra…
Konuşma derin olunca zaman, yol hızlı akmış.
Omuzlardan basık, yayıldım koltuğa, bir beden büyük kıyafetler, sonbahar etkili
gözlükler, biraz sakallı hal ön yol, yan orman, sağ aynadan akıp gidenler… Bu
yolu seviyorum, bir başka hissettiriyor yaşamayı dair ne varsa…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder