Hiçbir zaman bir adı olmadı, ama bizim de
yaşadığımız sokaklar vardı. Bahçe kapısı kırıktı, çokta misafir gelirdi ne bir
arsız vardı, nede hırsız uğrardı.
Gönlümüz hoştu, selam vermeden geçmek ayıptı ve
herhangi bir yerde doğmuş olmak, o kadar mühim değildi önemli olan insan
olmaktı, neden bilmem babam hep öyle derdi. Kadın anaydı, birde mahallenin
kızları ama bizde de delikanlılık vardı. Şekeri tatlı yapan bizim bakkal,
hayatı renklendiren üç beş pastel boyaydı.
Daha sonra benim çok tatlım, çokta
pastel boyalı renklerim oldu ama o sokakların adıda rengide saflık kaldı.
Bizim sokakların hiçbir zaman bir adı olmadı ama
çok adam olan insanlar yaşardı…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder