Hoşçakalın dostlarım, affet beni anne geri dönemedim. Kifayetsiz bu kez halim, ışığım azalıyor, karanlığa bağladığım umudum tükeniyor ve artık yavaşça içime de bir karanlık çöküyor.
Bu kez sabah olmadı, çıkardım zamansız duran saati kolumdan, ilk kez kaderi boş verdim, hatırlamıyorum artık güzel havanın kokusunu ve aydınlık topraklardaki çiçekleri. Ne masaldı ne de yalan, kömür kokan ekmekti derdim böyle yazsın sayfalar benden geriye kalanı. Artık teslim ediyorum bedenimi, en çok kurtulmak istediğim karanlığa ve tarifsiz adreslere toz gibi dağılıyorum, yarınlarınıza aydınlıklara.
Hoşçakal SOMA…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder