MEMLEKETİM

Bahar sabahına benzer uykulardan, mehtap uyanmadan günaydın dediğim, o toprakların adıydı memleketim.

Hiç bir ressamın tablosunda rastlamadığım, özlem dolu yüreklere uzanan eğri tozlu yolları, noktasına varılmaz uzun, uzaklara bir cümleydi. Bir bardak su isteğine dünyaları veren, okyanus kalpli insanlar yaşardı, herkes kardeş, herkes insandı. Erken inerdi karanlık, yıldızlar herkese gülümserdi, yağmur bereket, mutluluk demekti.
Ve zaman nedir bilmeden yaşarken, lastik ayakkabılarımda tozlu çocukluk hatıraları biriktirdiğim, yüreğime sapına kadar işlemiş o yerin adıydı ;

Memleketim..