Tutkulu bir yasam tarzının yan ürünleriyiz, aslında hiçbir şey bizi ilgilendirmiyor kendi bencilliklerimiz dışında…
Yoksulluğun para kazanmakla unutulacağına inanacak kadar masum düşüncelerle, gülüşler bırakıyoruz pervasızca giden günlerimizin ardından,hep farklı oluyor yarın bugünden hiç olmazsa adı değişiyor ve biz usanmadan bencil duygularımıza köle arıyoruz… Aslında hayatı sevmiyor;kendimizi hep mutlu hissediyoruz çocukluk bencilliklerimize kapılıp,inandıklarımız uğruna...
Geniş bir anın parçalanmaz akışında,ben diye başladığımız her gün benliğimize yenilip çocuk kalmak istiyoruz..
Oysa zaman yok ediyor;
Ben diye başlayan bütün cümlelerde Bizi…
Ve BEN y.ne y.ni br s.b.ha uyn.....m.....
Güzel bir toplumsal eleştiri. Gönül ister ki; hep bu düşünce içinde olan insanoğlu, kendi özeleştirisini de sakınmadan yapsın.Malesef, belki ben de sahil kimse buna yanaşmaz.
YanıtlaSilKısa olmasına rağmen, okunası bir yazı. Laf kalabalığı yapmak istemem :)
Tebrikler...
Güzel olmayan yaşayış biçiminin en güzel şekliyle ifade edilmesi...
YanıtlaSil